عظیم مرکباتچی، نقاش و تصویرگری معاصر، در سال ۱۳۵۶ در شهر اردبیل چشم به جهان گشود. او با عبور از مسیر پرفراز و نشیب هنر، از نقاشی واقع گرایانه به وادی انتزاع و تلفیقی از این دو گرایش رهسپار شد. او در کارنامه خود، ۶ نمایشگاه انفرادی و بیش از ۳۶ نمایشگاه گروهی را به ثبت رسانده است.
مرکباتچی در دانشگاه علم و فرهنگ، نقاشی را به صورت آکادمیک فراگرفت، اما او با مطالعه ی مستمر و کاوشی عمیق در ذات نقاشی، زبانی نو و شخصی را در آثارش پدید آورد.
آثار مرکباتچی، گویای گذرگاهی میان واقعیت و انتزاع، خواب و بیداری، جنون و عقلانیت هستند. رنگ ها، ترکیب بندی ها و خطوط در نقاشی های او در نوسانی دائمی میان این دو قلمرو قرار دارند و مخاطب را به سفری در میان مرزهای ناواضح و گاه متداخل دنیای ذهنی و بیرونی هنرمند دعوت می کنند.
مرکباتچی به منظور بیان این مفاهیم سیال و در هم تنیده، از ابزارهای دیگری همچون تصویرگری و ویدئو نیز بهره می برد. او در این عرصه ها نیز همانند نقاشی، به خلق دنیای پیچیده و بی مرز و بوم خود می پردازد. گاه مرز میان رسانه های مختلف را درهم می نوردد و گاه با شناخت عمیق از محدودیت ها و توانایی های هر یک، به کشف زبان های بیانی نوین دست می یازد و در مواردی دیگر، این رسانه ها را به یکدیگر پیوند می دهد.
یکی از وجوه بارز آثار مرکباتچی، پیوند عمیق و ناگسستنی میان زبان و تصویر است. او در کتاب های هنری خود، این دو عنصر را به گونه ای در هم می آمیزد که گویی روایتگر داستانی واحد هستند. بیانیه های او که در طول سال ها برای نمایشگاه هایش نوشته شده اند، گواه این مدعا هستند. در این بیانیه ها، متن نه صرفاً به عنوان شرح و تفسیری بر نقاشی ها، بلکه به مثابه رسانه ای مستقل در جهت تکمیل و تعمیق مفاهیم نهفته در آثار، جلوه گر می شود.
مرکباتچی به عنوان هنرمندی دوزبانه، از گنجینه فرهنگ و زبان فارسی و آذری در خلق آثارش بهره می برد. این ویژگی، غنایی مضاعف به آثار او بخشیده و برخوردی بدیع میان دو فرهنگ را به نمایش می گذارد. او با الهام از داستان های عامیانه آذری، نقوشی را خلق می کند که صرفاً بازنمایی تصویری داستان ها نیستند، بلکه دریچه ای به سوی اندیشه و تأمل در فرهنگ و زبان آذری می گشایند.
