خلیل سمایی جابلو متولد سال ۱۳۴۵ در شهر زیبای اردبیل است.
سمائی جابلو، مسیرِ تعالی در هنر را با گام هایی استوار پیمود. او در دانشگاه، در رشتهی نقاشی به تحصیل مشغول شد و تا مقطعِ کارشناسی ارشد، دانشِ خود را در این عرصه، غنی تر ساخت. شور و اشتیاقِ او به نقاشی، تنها به خلقِ آثارِ هنری محدود نمی شد، بلکه او این عشق را به نسل های بعد نیز منتقل می کرد و به عنوانِ مدرس در مدرسه هنر آزادِ خانه دوست و دانشکده هنر مازندران، تجاربِ ارزشمندِ خود را به اشتراک می گذاشت.
آثارِ سمائی جابلو سرشار از تضادها و تناقضاتِ ظریفِ زندگی است. گاه رنگ های شاد و گرم، تابلو را در بر می گیرند و حسِ امید و سرزندگی را به مخاطب القا می کنند و گاه سایه های تیره و غم بار، بر بومِ نقاشی نقش می بندند و دغدغه ها و رنج هایِ بشری را به تصویر می کشند.
اما در تمامیِ این تضادها، یک عنصرِ واحد وجود دارد و آن هم “انسان” است. انسانِ خسته، انسانِ رنجور، انسانِ عاشق، انسانِ امیدوار، همگی در آثارِ سمائی جابلو جان می گیرند و با مخاطب به گفتگو می پردازند.
سمائی جابلو در طولِ ۲۷ سالِ فعالیتِ هنریِ خود، بارها در نمایشگاه هایِ نقاشی و مجسمه در ایران و سراسر جهان، آثارِ خود را به معرضِ دیدِ علاقه مندان گذاشته است و افتخاراتِ بسیاری را نیز کسب کرده است. از جمله این افتخارات می توان به تجلیل در چهارمین دوسالانه نقاشی جهان اسلام، مفتخر شدن به جایزه افتخاری در هفتمین دوسالانه ملی نقاشی معاصر و دریافتِ جایزه افتخاری در جشنواره جهانی مجسمه های یخی آلوارس اشاره کرد.
